27-02-2019
Ting… en het is weer ochtend… Nadat iedereen ontwaakt is gaan we aan het ontbijt. Juul heeft last van haar enkel. Het is een blessure uit het verleden die ze opgedaan heeft tijdens het hockeyen. Skien zit er hoe het er nu naar uit ziet niet meer in deze week. Een gelukje is dat haar vriendin Marieke ook in Flachaue is. De moeder van Marieke skiet niet, ze hebben samen afgesproken de bus te pakken en ergens te gaan wandelen. Met dit weer ook geen straf. De luncht is alweer strak blauw en de temperatuur is goed. Niet te warm en niet te koud.
De kids hebben onderling weer afgesproken en wij gaan vandaag een rondje Alpendorf skien. Via de G-link skien we naar Wagrain waarna we de nieuwe Sontagkogl II pakken om richting Alpendorf te skien. Onderweg komen we trouwens nog wel iets bijzonders tegen. Er staat een dame in de rij van de Starjet-3 die een hondje bij zich heeft. Het hondje draagt ze op haar borst in een rugtas of iets dergelijks bij zich. Aangekomen op de Hirschkogel starten we de afdaling. Vanaf de top is dit een mooie lange afdaling. Deze keer skien we naar Sankt Johann im Pongau. Daar kom je uit als je boven rechts aanhoud en de Buchau abfahrt kiest. Als we in het dal aankomen eten we bij Buchau Salettl. Het eten is niet slecht maar zeker niet top te noemen. Voor ons deze week niet voor herhaling vatbaar.
Als we op de terugweg zijn contact ik Jaap Otte uit Nieuwenhoorn, hij zit hier ook met familie en vrienden in de buurt. Na een paar miscommunicaties treffen we ze op de Grafenberg. Zij gaan richting Alpendorf en we skien nog een stukje met ze mee waarna wij terug naar Flachau gaan.
In Flachau aangekomen is er deel van de groep Oudenhoorn. Hugo heeft vandaag met Frank geskied. Gerko, Isabel, Kees en Thea met de kids zijn er ook. We drinken met zijn allen nog gezellig wat in ja waar kan het ook anders, de Dampfkessel 😀 Gezellig gezellig gezellig….
Hierna gaan we naar het appartement om ons even op te frissen waarna we terugkeren voor de Hüttenabend. Dit keer zitten we niet in de stube. Er is deze week een American Football team die ook naar de Hüttenabend komen. Je lacht je rot, ze hebben eigen bewaking, grote perskaarten op de borst en weet ik het allemaal. In Amerika zullen het vast grootheden zijn maar hier in de Oostenrijks-hollandse nuchterheid en zijn het gewoon mensen net als iedereen. Niks meer of minder.
Het is weer een gezellige boel. Waarschijnlijk zijn we iets te luidruchtig want op een geven moment komt de uitsmijter van de Dampfkessel onze kant op en gaat ineens tegen Frank die dan net op de stoelen staat te zingen, te keer. Frank denkt wat gebeurd hier. Onno ziet het het geeft de uitsmijter in niet te mis stane worden aan dat hij terug naar zijn deur moet gaan. Na een paar minuten druipt hij af en de uitsmijter van het American football team lacht zich rot. Hij heeft alles staan aanschouwen en kan zijn lach niet inhouden.
Seppie en zijn maat begeleiden de avond muzikaal en Kim, Juul, Oma van Marieke en andere gasten blazen de Leon Bellfront Bariton.
Het is weer een dol dwaze avond waar veel gelachen wordt.
