Vandaag is onze laatste ski dag. Het was een shortski maar het voelt gewoon als een volle week. Hoe gaaf is dat!
De boys gaan douchen, Simone pakt de laatste spullen in en ik haal het mandje met broodjes op beneden in de keuken van het appartement/hotel. Na het ontbijt betalen we de rekening en pakken de auto in. Nadat we bij de receptie de sleutel hebben ingeleverd en gedag hebben gezegd rijden we naar de piste. We parkeren aan de Feuersang, het weggetje wat naar de Dampfkessel gaat.
Om iets over negen staan we bij de skilift. Het is meteen te zien dat het een stuk drukker is geworden. Gisteren was het doordat de zaterdag een wisseldag is, helemaal rustig. Vandaag start de week van de Duitsers en Oostenrijkers die na de kerstdagen komen skiën. En dat is te zien! De parkeerplaats bij de spacejet-1 staat al aardig vol en bij de kassa van de Skipassen staan dikke rijen.
Bij de liften vallen de wachtrijen nog alles mee. We skiën de dalafdaling van de Rote-8er waarna we de dalafdaling van de Hermann Maier nemen. Het is nu echt een stuk drukker aan het worden. Via de starjet-1 skiën we richting de spacejet-2. Hier besluiten we de dalafdaling naar de dampfkessel te nemen en te stoppen. De reden is dat het een stuk drukker is, nu Petra mogelijk nog in Moabauer is zodat we onze eigen skispullen nog binnen kunnen zetten en we nog naar huis moeten rijden. We leveren de spullen van de boys in bij Fun&Pro en lopen naar de Dampkessel. Hier loopt opa rond (in de bediening!) en we vragen hem of Petra nog in Moabauer is. Hij belt haar met zijn mobiel en geeft deze aan mijn. Petra neemt op en zegt nog in Moabauer te zijn. We rijden er naartoe en leggen onze skischoenen, ski’s en de Senseo in het kachelhok.
Hierna rijden we terug naar de Dampfkessel waar we ons tegoed doen aan een uitgebreide lunch. We moeten tenslotte nog een stukje karren.
Om 13:00 uur rijden we Flachau uit en stoppen wij Shell Tankstelle en gooien de wagen vol. Ondertussen stopt er een automobilist die een jerrycan anti-vries koopt en deze vervolgens probeert te openen. Als ik terug kom van het betalen liggen Simone en de kids helemaal in een deuk, het jerrycan is nog niet open 😀. Hij pakt een andere, wij wachten er niet op…. we manoeuvreren ons de Tauern-Autobahn op.
Vlak voor de grensovergang naar Duitsland geeft de navigatie aan dat er zich belemmeringen bevinden op onze route en adviseert een andere route. Hier had ik deze keer beter wel naar kunnen luisteren…. Nog geen 5 minuten later staan we stil als gevolg van een grenscontrole. Eerlijk gezegd hebben we het er wel voor over. Liever even file in plaats van weer ergens een aanslag.
De reis verloopt voorspoedig en om half negen rijden we bij Venlo de grens over. Vlak bij Dordrecht begint er achter ons een auto te seinen… en blijft seinen.. Na het gas losgelaten te hebben komt er een auto naast ons rijden. De jonge dame erin gebaard heftig dat ik mijn raam moet openen. Ze roept: ‘Meneer, meneer, u rijdt met groot licht aan.’ Ik antwoord: ‘Nee hoor’ Zij: ‘ Jawel hoor, ze zijn heel fel’ Ik: ‘Dat is Xenon licht’ en sluit mijn raam. Gelukkig niks ergs… Dacht minstens dat er iets met skibox was ofzo….
Enfin, om 22:30 uur rijden we de Mac Drive in Spijkenise binnen, waarna we het laatste stukje naar huis rijden. Nico en Cindy hebben ook laten weten dat zij veilig thuis zijn. Om half 8 waren ze thuis. Om 23:00 uur stappen wij ons huisje weer binnen en eindigt een enorm geslaagde en vooral gezellige vakantie!!
